“Eğitim, bir kabı suyla doldurmak gibi bir şey olarak görülmemeli, daha ziyade bir çiçeğin kendi yolunda büyümesine yardım etmek gibi görülmeli” - Bertrand Russell.

Eğitim felsefesi, eğitimin doğası ve amaçları ile eğitim teorisi ve uygulamasından kaynaklanan felsefi problemlerle ilgilenen uygulamalı veya pratik felsefenin dalıdır. Bir eğitim felsefesi, eğitimin amaçlarının, biçimlerinin, yöntemlerinin ve anlamının incelenmesini ifade eder.

Kelimeler bize uzak ve karmaşık gibi görünse de bugün kullandığımız eğitim sisteminin temelini oluşturan ilkelerdir. Bu sebeple önde gelen felsefeleri bilmemiz önemlidir.

1) Essentialism: William C. Bagley, esasçılığın en etkili savunucularından biriydi. Esasçılık, eğitime geleneksel yaklaşımdır. Temel becerileri öğretmeye yönelik eğitim felsefesidir. Bu felsefe zihni eğitmeyi savunur. ABD devlet okullarında yaygın bir modeldir. Temel bilgiler, çocuğun bireysel tecrübesinden daha önemlidir. Tarih, matematik, fen ve yabancı diller programların çekirdeğini oluşturmalıdır. Çok sıkı çalışma ve çoğu zaman zorlanma bu eğitim felsefesinde mümkündür. Eğitimde girişim öğrenciden çok öğretmendedir ve yetişkin ile çocuk arasında aracıdır.

2)Perennialism: Daimicilik, sanat, müzik, edebiyat, şiir gibi faydalı becerilerin, alıcı üzerinde kalıcı bir etki yaratacağının öğretilmesi gerektiğini ifade eden bir eğitim felsefesidir. Bu teori, öğrencileri hayatta bilimsel akıl yürütmeye ve rasyonel düşünmeye teşvik eder. Daimiciler, öğrencilerin kişisel gelişiminin her derste ve her öğretmenin zihninde ön planda olması gerektiğini vurgular. Bireye dünyanın kalıcı şeyleri hakkında bilgi sahibi olmasını sağlayan temel konular öğretilmeli ve klasikler okutulmalıdır.

3)Progressivism: İlerlemeciler, bireysellik, ilerleme ve değişimin kişinin eğitimi için temel olduğuna inanırlar. John Dewey tarafından geliştirilen bu teori, akademik müfredatı öğrencilerin ihtiyaç ve ilgi alanlarına daha uygun hale getirmeyi ve aynı zamanda öğrencilerin birbirleriyle etkileşimde bulunmalarını ve tartışmalar yürütmelerini teşvik etmeyi amaçlar. Aynı zamanda, derslerin her seferinde tek bir disipline odaklanmaması, bunun yerine öğrencilerin aynı anda üç veya dört farklı konuyu öğrenebilmesi ile geleneksel eğitim yaklaşımından da uzaklaşıyor.

4) Reconstructionism: Bu akımın savunucuları John Dewey, Isaac Bergson ve T. Brameld’dir. Yeniden oluşturmacılık, felsefesi diğer eğitim felsefelerinden temel farklılığı gelişmeci değil, değiştirmeci olmasıdır. Yeniden oluşturmacılık gelişme değil bir “atlama”dır. Bu akıma göre batı uygarlığının düştüğü bunalımdan kurtulması için toplumun var olan değerlerinin yeniden yorumlanması kaçınılmaz bir zorunluluktur. Öğretmen, değişimin ve reformun temsilcisidir. Araştırma yönetici ve bir proje başkanı gibi hareket eder ve öğrencilerin problemlerin farkına varmalarına yardımcı olur. Yeniden Kurmacılık felsefesinin eğitim programlarındaki odak noktası, eğitimde fırsat eşitliğinin yeniden kavramsallaştırılmasıdır.Bu akımın en önemli özelliği, eğitimin davranış bilimlerinin bulgularına dayalı olarak, yeniden inşa edileceğine inanılmasıdır.

Mustafa Kemal Atatürk’ün bazı sözleri ;

· ‘’Dünyanın her yanında öğretmenler, insan topluluğunun en fedakâr ve en saygıdeğer kişileridir.’’

· ‘’Öğretmenler! Ben ve arkadaşlarım sarsılmaz bir imanla sizi izleyeceğiz ve sizin karşılaştığınız engelleri kaldıracağız.’’

· ‘’Öğretmenler! Yeni nesil sizin esriniz olacaktır.’’ 

Her biri gençlerin eğitiminin nasıl ele alınması gerektiğine dair çok farklı yaklaşımlar sunan bu ekoller, öğrenciler, öğretmenler ve eğitim sistemimizin yöneticileri tarafından dikkate alınmamaktır. Her biri, kendi başına, taklit edilmesi ve takip edilmesi inanılmaz derecede zor olsa da, hepsi, hayatta herkesin çabaladığı şeyi özetler ve onlara götürür. Belki de bunu en iyi, "eğitimin kökü acı, meyvesi tatlıdır" diyen Antik Yunan filozofu Isocrates özetliyor.

REFERANSLAR

Hashmi, R., The Five Philosophies of Education. The Agathon: The Eton Philosophy Magazine.

Ozmon, H., & Craver, S. M. (1981). Philosophical foundations of education.

Siegel, H., Phillips, D. C., & Callan, E. (2008). Philosophy of education.