Nick adına çok mutlu olduğum ama kendi adıma biraz üzüldüğüm bir hikayeydi. Nick 7 yaşında böyle bir eğitici ile karşılaşmış ve bu yolla öğrenmeyi seçmiş birisi ama durum benim için pek de öyle olmadı, belki bir çoğumuz içinde. Geleneksel eğitim ile yetişmiş ve bu yolla öğretmeye çalışan öğretmenlerin elinde sistemin çarklarına takıldığımı fark etmem üniversite kadar devam etti. Üniversite de çok farklı bir sistemin parçası değil ama doğru insanlarla temas etmek için alan tanıyan ve o insanları bulabilme şansı yakaladığımızda farkındalık cebimizin dolmaya başladığı bir yer, en azından benim için öyle oldu. 
Nick'in great teachers...... boşluğunu yine onun tanımıyla doldurmak istiyorum. Great teachers "celebrate mistakes" olmalı. Bu özelliğin diğer tüm özellikleri içine alacağını düşünüyorum hem kendi hatalarını hem öğrencilerinin hatalarını göğüsünde yumuşatabilen ve bunu saklamak yerine açık eden, hatayı yeri geldiğinde mizahla görünür kılarak hataların "ayıplanır ve saklanır" bir şey olmadığını göstermenin değerli olduğunu düşünüyorum (Nick'in sahnede kaplumbağa ile yaptığı  gibi).
Nick'in anlattıkları arasında futbolcu öğrencisinin dersi geçmesine rağmen gelip damgayı neden alamadığını sorması karşısında Nick'in ona bu damgayı vermesi çok tatlı bir hikaye. Bunun yanında Nick'in yaptığı bu öğrencinin ilgisini ve çabasını görmezden gelmemesi, onu "maçta tutması" eğitmen için kritik bir an diye düşünüyorum. Kendisi bunun için "relay feedback" diyor bu kavramın içeriğini pek anlayamadım ama ben eğitmenin esnekliği olarak yorulamak istedim açıkcası. Bir eğitmen bazı sınırlar, planlar ve yapılandırmalar ile yola çıkar tabi ki ama bunları kaskatı tutmamak esneme payları bırakmak ve bunları Nick gibi kritik anlarda ( bu damga belki o futbolcunun derse ilgisi için kritik bir andı en azından ben öyle yorumladım) yapabilmek kendi eğitmenlik sürecimde de heybeme eklemeyeceğim bir şey.