Karşı tarafın, her kimse, ihtiyacını duymaya çalışmak. Ne kadar basit bir cümle. Bu kadar basit uygulaması ise bir o kadar zor.

                İletişimde çatışma yaşadağımız bir kimsenin şikayetlerini, eleştirilerini duyarız belki biz de böyle yaparız. Peki aslında iletişim kurduğumuz kimsenin ihtiyacı ne? Aslında anlatmak istediği ne, meramı ne? Bize kişisel bazı şeyler söylüyor olabilir ama aslında ne demek istiyor? Ne istiyor? Onun ihtiyacını belirleyebiliyor muyuz bunu kişisel algılayıp savunmaya geçmeden önce?

Karşımızdaki kişiye onu dinlediğimizi hissettirdiğimizde o gerçekten bize ihtiyacından başlayacaktır.

Rosenberg şiddetsiz iletişimin yollarını böyle özetliyor. Evet bazen güç kullanmanız gerekebilir ama şiddeti engellemek için, onları kötü olarak yargıladığımız için ya da cezalandırmak için değil.

Tartışmak, kavga etmek ve daha ilerisi.. tüm bunlar belli bir özen gerekmeden yapılabilecek şeyler. Ama herkesin ihtiyaç duyduğu şeyi açıklaması için gerekli dili kullanması eleştiriden, şiddetten uzak bir mentaliteyle iletişim kurması bir sakinlik bir yetenek gerektiriyor.